In Gods hand mag je niet kriebelen

Aan de hand van interviews met zijn moeder beschrijft Leo Pauw haar leven. Jos Blok, geboren in 1924, overleden in 2020. Ruim 95 jaar in Amsterdam. Het boek is een hommage aan de gewone, bijzondere vrouw die zijn moeder was. Tegelijkertijd geeft het een schets van de geschiedenis van Amsterdam in diezelfde periode. Haar jeugd was er een van forse armoede. Ze kwam ter wereld in de Jordaan, in een periode waarin Amsterdam uit een diep dal klom. Tijdens haar leven veranderde de stad. Ze zag het allemaal voorbijkomen: de economische crisis, de oorlogsjaren, de wederopbouw, de democratisering, de ontzuiling, de minirok en wijde pijpen. Daarna verzakelijking, de opkomst van de computer, mobiele telefoon en sociale media, de mondialisering en individualisering van de samenleving. En dat alles in de tijdspanne van één leven. Ondertussen leefde zij gewoon dat leven. Met alle ups en downs. Op haar vijftiende had ze haar beide ouders al verloren. Ze ging naar school, werd verliefd, trouwde, kreeg kinderen en later kleinkinderen. Verloor haar man en haar oudste dochter. Maar ze was een overlever en telde haar zegeningen. Uiteindelijk draait alles maar om één ding: de liefde.