Romeo

Ezequiel liep na haar de trap op. Diezelfde trap waar hij een week geleden liever van af sprong. Hij kneep nog even in haar achterste om haar te plagen. Het voelde allemaal zo vertrouwelijk, alsof de afgelopen dagen niet hebben bestaan. Haar roze geverfde muur was de reden dat hij ooit was uitgenodigd om bij haar langs te komen. Aan haar roze muur hing een tegeltje dat hij aan haar had gegeven toen ze een paar maanden bij elkaar waren. A tear on my cheek, fades away by your kiss. A smile on my face, by the sight of your eyes. A flame that awakes, by a touch of your lips. Day in...Day out... I'm so glad you're mine Het was onmogelijk om de toekomst grauw in te zien nu hij herinnerd werd aan alle mooie dingen vóór al het gedoe van de afgelopen week. Hij had er vertrouwen in dat alles weer goed zou komen.