1994

Michaéla Roman schrijft literaire thrillers voor lezers die méér zoeken dan spanning alleen. Haar verhalen brengen misdaad, psychologie en geestelijke strijd samen in een gelaagd universum waarin niets is wat het lijkt — en alles met elkaar verbonden is. Met een scherp oog voor systeemdenken, collectieve beïnvloeding en de kracht van vrije wil onderzoekt ze hoe waarheid vervormd kan worden en hoe trouw — zelfs in stilte — de loop van een verhaal verandert. Haar serie De Nieuwe Wereld werpt een blik achter de schermen van macht, manipulatie en morele keuzes, zonder de hoop uit het oog te verliezen. Michaéla’s stijl is introspectief en indringend. Ze schrijft niet om te choqueren, maar om te raken. En wie eenmaal begint, ontdekt al snel: de echte strijd speelt zich niet af aan de oppervlakte. In Vredenburg, het tweede deel van De Nieuwe Wereld, sluimert de dreiging niet langer in het duister — ze klinkt. In muziek. In beelden. In woorden. In keuzes die niemand bewust maakt, maar toch worden genomen. Er is iets aan de gang in de provincie. Iets dat zo vertrouwd klinkt, dat niemand het herkent als gevaar. Onder de oppervlakte van media, ritme en herhaling groeit een nieuwe vorm van controle. Wat mensen voelen, denken, verlangen… wordt bijgestuurd. Niet met geweld, maar met klank. Het Verzet merkt het als eerste. Wanneer Julia White een verdacht document ontdekt, komt een kettingreactie op gang die haar wereld op z’n kop zet. Terwijl oude maskers vallen, beseft het Verzet dat beïnvloeding zelden luid binnenkomt — maar altijd diep binnendringt. En dit keer is het geen oorlog die uitbreekt, maar iets dat meer geraffineerd is: een systeem dat klinkt als vrijheid — en stuurt als tirannie.