wat ons toevalt

Poëzie is nauwkeurig waarnemen zowel naar buiten als naar binnen. Dat opslaan. Laten bezinken. Inklinken. En dat opschrijven. Zo ontstaat een sobere maar scherp onder woorden gebrachte verscheidenheid aan registraties. Geïnspireerd door een indruk of ervaring, nabij in de eigen tuin of daarbuiten, vaak in het aangrenzende indrukwekkende Zuid-Franse landschap, altijd gekoppeld aan haar gevoel voor schoonheid en harmonie. Die indrukken krijgen – vaak ’s nachts – plotseling woorden; er ontstaat een zin, een innerlijk beeld. Gekoppeld aan emoties of intieme herinneringen groeien die beelden uit tot bespiegelingen in eenvoudige, heldere taal over tijd, het leven, bloei en verval, de dood. Oud en nieuw – ook de titel van haar eerste uitgegeven bundel – is een terugkerend thema mede door de jaarlijkse, poëtische nieuwjaarsgroet. Haar dichten is tevens een poging om beter begrip en greep te krijgen op de werkelijkheid en die zo tot een persoonlijker wereld te maken. Judith heeft haar bundel in negen hoofdstukjes ingedeeld zonder die overigens een titel mee te geven. Die samenhang is intuïtief en de lezer mag uiteraard zelf bepalen of hij zich aan die indeling iets gelegen laat liggen.