Duizenden jaren oud en zo weinig geleerd

De auteur is een gemiddelde burger en is maatschappelijk betrokken met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Door internationale contacten is kennis ontstaan over omgaan met elkaar dat het gelijkwaardig zijn een onvernielbaar fundament heeft gegeven. Er is een antenne gekomen in het met elkaar omgaan. Vooral de veel te veel voorkomende mens onterende voorvallen versterken het verdedigen van de mensenrechten. Dit is juist geen partij kiezen. Wel telkens zich ook uitgedaagd voelen om van problemen een doel treffende, menswaardige en uitvoerbare oplossing te vinden. En die willen toepassen om het oplossen ervan te bewijzen. De betrokkenheid hindert de auteur om kennis van het doen voor zichzelf te houden. Het doen is de overdracht van generatie op generatie. Elk oplossen begint bij uitsluitend de correcte voorspelling van een aankomend gevolg. Het viel ook op dat de geschiedenis een wiel van herhalingen is. Zeker wat geweld of oorlog betreft dat ontelbare malen is begonnen-en-gestopt en dan altijd weer opnieuw begint. Een gezonde mate van aanwezige leergierigheid drijft de auteur naar waarom oorlog niet oploste, wat iets anders is dan stoppen. Dit uitéén leggen maar niet met lieve woorden die een indruk uitlokken dat het wel meevalt.