Pan

Kapper-dichter Karel de Winter (1889-1953) behoorde tot de Vlaamsgezinde culturele elite van Lier in de eerste helft van de 20ste eeuw. Hij was bevriend met Timmermans en Opsomer. Hij schreef o.a. de tekst voor de Lierse koorcantate ‘Onze Torens’. Zijn hoofdwerk Pan, in drie delen, een schoolvoorbeeld van vitalistische poëzie, verscheen in 1922, 1925 en (postuum) 1954 en werd op gelijke hoogte gezet met ‘Mei van Gorter’. Deze extatische, sensuele lofzang op het leven, die erom smeekt hardop te worden gelezen – Slam Poetry avant la lettre - toont de lezer de weg uit de dagelijkse ellende en knellende moraal naar de levensvreugde. Het gedicht ademt een ongebreideld optimisme uit, alsof de dichter, de wereld in zijn droombeeld wil ‘omdichten’. ‘Maar luister! Karel zingt! Hoor dat klinken! (…), en ge moet luisteren, en ge moet mee, hij pakt u bij den kraag met zijn sterke verbeelding (…)’ schreef Felix Timmermans in zijn voorwoord bij Pan 2. Pan zal met zijn stortvloed aan woorden en beelden ook de moderne lezer in een roes brengen. Schrijver Stefan van den Broeck, achterkleinzoon van de dichter, hertaalde de integrale tekst met behoud van ritme en - waar aanwezig - rijm.