Het scharrelpalet

Ada Ostyn (1988) debuteert met deze dichtbundel. Ze werkt daarnaast aan een roman en schildert. Wat een tal van prachtige woorden voor kleuren dobberen er in het wild. Haar eerste boreling komt dan ook gewapend met een kleurenpalet. De gedichten gaan over dingen die om de hoek loeren. Over mensen die bij voorkeur in een veilig nest schuilen, tot hun schaal onvermijdelijk breekt en het leven zich in al zijn facetten toont. Blue Pine Beetje bij beetje groeit ze als spitskool Ze slaat tegen een waaiend raam Tekent gezichten uit twee stipjes en een boog Heel soms een puntje in het midden Een bol die bibbert tussen sparren Ik teken wensen op haar voorhoofd Zodat ze een leven leidt op de foor Verborgen in mijn schoot Met draaitollen van koekjesdeeg Handen van papier die feetjes doen zwijmelen En toch blijft ze niet hier