Het vijvertje

Na een ingrijpende operatie beperkte mijn actieradius zich tot de achtertuin met het kleine vijvertje, dat voortdurend veranderde in aanblik. De lichtval, het kleinste zuchtje wind, flarden van regen, de sprong van een kikker, alles vormde deze natuurlijke compositie met een leven van zichzelf. Mijn camera deed de rest. Ik ging het vijvertje dagelijks fotograferen, de jaargetijden verstreken waarin ik volledig herstelde maar wel bleef terugkeren bij dit oog van licht en water dat altijd weer terugkeek. Zen is when, noemt Dave Brubeck zijn gelijknamige jazznummer, en mijn eigen zenmomentjes spelen zich nog altijd af bij het kleine vijvertje, dat een paar jaar sinds die eerste foto nu zijn eigen fotoboek heeft. Er ontvouwde zich een wereldje waarin altijd weer iets nieuws te ontdekken en beleven valt. Sommige verhalen vertellen zichzelf, en ver hoef je niet. Kijk maar in het vijvertje achter je huis.