De moeder van Eva

In mijn spreekkamer ging het vaak over omgaan met wanhoop en verdriet, het leegmaken van een druk hoofd, over veerkracht, of de liefde, die onuitputtelijke bron van geluk en daarmee van pijn. Ergens in deze gesprekken wortelen mijn verhalen. Voor mij berust een goed verhaal op herkenbare personages in bijzondere omstandigheden. Mensen van vlees en bloed, die ons raken door de manier waarop ze in het leven staan en door wat hen overkomt. Gebeurtenissen die ons aan het denken zetten: zou het mij kunnen overkomen, hoe zou ik handelen, waar wordt ons/mijn gedrag eigenlijk door bepaald? De antwoorden op deze vragen worden in hoge mate bepaald door de hoeveelheid waarheid die we aankunnen, en daarmee door de mate van vrijheid die we kunnen vinden of onszelf durven toestaan; ruimte die op haar beurt afhankelijk is van innerlijke groei -een proces dat nooit af is. Daar een bijdrage aan proberen te leveren is wat mij beweegt. Ook nu de zolderkamer de vorm dicteert.