Oever

We zijn op de boot. De schipper kreeg een munt. Ik zie haar weer zitten, Met haar groene jas, ze is daar op de boot, de roeiboot, met zo een stok, is ze 8 jaar, maar ze lijkt zestien. Ik huil. Ik hield van haar. Mijn eerste verliefdheid. Ik woonde in Someren (N.B.) en ze vroeg kom Alexander loop je met mij mee over de stoep. Ik wist niet wat ik hoorde, mijn hart ging open. We waren beide een kop groter dan de rest van de mensen, van de kids in rabant. Ik. Nu, zijn we naar de overkant aan het gaan. Waarom zit ik nu met haar en niet met een prinses aan boord. Ik ben zojuist overleden, maar ik ga dus met mijn eerste verliefdheid over de over naar de tuinen van de hemel, van God. Ik huil weer. Wat is ze mooi, krullend haar. Ze lijkt zo te veel bijna op Erna Hamminga, die ik jaren later kende ik dacht, daar is mijn Erna weer, ze is verhuisd, achter me aan. Misschien is dat TOCH waar. Ik durfde het nooit te vragen. Erna Hamminga, woonde je ooit bij sursum corda en nu in Kolham met je Jan? Waarom ben ij ook verliefd op mij. Ze is een ander. Ik kijk haar aan, ze zit met haar handen te vrutten. Ik snap het niet. Ik ben net 50, en kreeg van de verpleging zonder mijn wens mijn injectie. AU.