Sporen van afwezigheid

Hoe meer je hebt, hoe meer je kan verliezen. Het is een boutade maar er zit wel wat waarheid in. Zeker als je verlies vooral materieel gaat bekijken zoals vandaag nogal eens de gewoonte is. Je kan echter meer verliezen dan enkel het materiële. Misschien moet dat nog het minste van onze zorgen zijn. Het materiële is in veel gevallen te vervangen. Stel je eens voor dat we onze vrijheid verliezen of dat we onze democratische verworvenheden zien verdwijnen. Stel je eens voor dat dat proces al gaande is en dat we er vlot in mee marcheren. Wat verliezen we dan niet allemaal. Verliezen kan in alle facetten van ons leven. In alles wat rond ons is en leeft. In alles waar we aan kunnen denken. We kunnen het allemaal kwijt raken. De vraag is wat we zeker niet willen verliezen. Waar houden we aan vast als veel verloren dreigt te gaan? Waar willen we voor gaan? Wat laten we niet los, voor geen geld van de wereld? Zijn we ervan overtuigd dat we vrij denken, spreken en handelen? Of voelen we ons aan handen en voeten gebonden? Laten we onze vrijheid ontnemen door onderhuidse of oppervlakkige krachten? Willen we wel vrij zijn omdat vrijheid ook verantwoordelijkheden inhoudt?