Pompen of verzuipen

Ik ben Marion Veerman, toen ik 43 jaar oud was heb ik een herseninfarct gekregen (201), als gevolg daarvan heb ik het Locked In syndroom. Ik woonde in de stad Utrecht. Mijn ouders, en mijn zus kwamen mij zo vaak mogelijk bezoeken in het ziekenhuis in Utrecht, maar zelf woonden mijn vader en moeder allebei in Twente, en mijn zus zelfs richting het noorden van Nederland. De beslissing om weer terug naar Twente toe te gaan, was snel door mij gemaakt. Ik heb over mijn verblijf in het ziekenhuis in Utrecht en Almelo, het revalidatiecentrum, en het appartementencomplex, waar ik nog steeds woon geschreven. Toen ik in het ziekenhuis lag heeft God toenadering tot mij gezocht en aan mij gevraagd of ik een boodschap wilde doorgeven. Mijn eerste gedachtes waren; “dat gelooft vast niemand. En waarom ik?”. Ook moest ik beschrijven hoeveel ik aan het veranderen was. Ik schrijf in dit boek over de lange weg die ik heb moeten afleggen om dit weer te kunnen, maar ook over andere vorderingen die ik heb gemaakt. En ik vertel wat over mijn leven, want er is ook nog een deel van mijn leven waarin ik nog gewoon kon lopen en praten, dat hoort ook bij mij, en wil ik niet vergeten.