Ik ga liever gewoon dood

‘Het was geen elegante dood. Ik noem het ‘vervuiling op de binnenkant van mijn ogen,’ ik blijf het zien’ – Steven Dit boek is geschreven in 2013. Natuurlijk is er inmiddels wel wat veranderd, vooral in de toepassing van euthanasie. Zo kon Janie, wiens afschuwelijke verhaal ik in dit boek mocht optekenen, nog niet zo lang geleden vredig, en in bijzijn van haar familie, sterven. Psychiatrisch uitbehandeld en doodmoe van het steeds opnieuw proberen, via euthanasie en haar eigen huisarts. Een enorme vooruitgang. Een verzameling ouderdomsklachten wordt nu gezien als uitzichtloos lijden. Een opluchting voor veel ouderen. Gesprekken over euthanasie en dementie, wanneer en waar trek je de grens, het komt steeds vaker voor… En toch blijven de verhalen in dit boek zo ontzettend waardevol en actueel. Want ondanks het mildere klimaat blijft de vraag ‘mag jouw dood jouw keuze zijn’ blijkbaar een hele lastige... Lilian Kars is geboren in 1959. Als gnosticus, die gelooft dat een ieder de waarheid in zichzelf draagt, is zij een leraar in afleren, ontmantelen en herinneren. Zij doet dit via haar schrijven, lezingen, workshops, persoonlijke gesprekken en Raja yoga lessen.