Marieke van de fietsenwinkel

Nu word ik elke dag wakker door het uit de verte aanzwellend geluid van kwetterende vogeltjes, terwijl het licht langzaam in sterkte toeneemt en zo het opkomen van de zon met verve imiteert.Een hemelse ervaring, elke morgen weer. Je waant je in het paradijs. Eva die liggend in wuivend gras sloom met de grote teen van Adam speelt. Adam, nog zonder vijgenblad, die zijn handen door het lange haar van Eva laat glijden. Natuurlijk haar, geen gel, geen conditioner, geen waterstofperoxide. De vogels, de overweldigende natuur, de opkomende zon. Alles in balans. Weer later praat Eva met de slang die (kijk nou toch!) het hoofd van Albert Verlinde heeft gekregen.‘Ik heb gehoord dat jij er wel pap van lust’, spreekt Albert. ‘Ik zal het daar eens over hebben in mijn programma. Jij weet meer meisje!’‘Niet doen’, smeekt Eva, ‘Als Adam daar van hoort...’. Eva heeft een opzichtige avondjurk aan met een peilloos diep decolleté, het haar in een verderfelijk permanentje.‘Kom maar eens mee naar die appelboom daarginds’, fleemt Albert. Ook dit keer loopt het verkeerd af.